శిల్పి

నేను చూసిన హ్యారీపాటర్ సినిమాల గురించి .....> తెలుగురత్న లో.

నేను రాసిన కథ 'శిల్పి' ---> ప్రాణహిత వెబ్ పత్రిక లో

ఈ మధ్య బ్లాగు తెరవటమే కుదరలేదు, ఇంకో మూడునెలలదాకా ఇంతే బిజీ...!
ఇంకో రెండు రోజులైతే సంవత్సరం మారిపోతుంది ఈ యేడాది రాసినవి బ్లాగులో ఇప్పుడే ఎట్టెస్తే ఓ పనైపోతుంది :)

బ్లాగు మిత్రులందరికీ Happy & Prosperous New Year 2009

అసమర్ధులు

నేను రాసిన కథ
ఈ మాట నవంబర్ సంచిక లో -->ఇక్కడ చదవండి

ఓ మొగుడి వ్యధ

జిడ్డు మొహం, మడ్డిమెదడుది దీని బుర్రలో అసలు మెదడుందా! ఎంత తిట్టినా మిడిగుడ్లేసుకుని అట్లా చూస్తూంటది, దీని కసలు ఫీలింగ్స్ ఉండవా!
“ఓయ్ కాఫీ ఇక్కడపెట్టిపోతే..! నాకేవన్నా మంత్రవిధ్యలు వచ్చనుకున్నావా? చెప్పడానికి నీ నాలిక అరిగిపోతుందనా! చూడు నా కాలు తగిలి పడిపోయింది, వచ్చి తుడిచి తగలడు.”
ఆ చూపుకర్ధం ఏమిటో! టీ పాయ్ మీద కాళ్ళెందుకు పెట్టావనేమో! అసలు టీపాయ్ ఉన్నదే కాళ్ళు పెట్టుకోటానికి, దీనికేంతెలుసు గనక ఇది తెలియడానికి!
చీ! తడిబట్టేసి అచ్చం పనిమనిషి లాగే తుడిచేస్తుంది. కాస్త నాజూకుగా తుడవచ్చుగా! మోటు మనిషి.. నా ఖర్మ కొద్దీ దొరికింది.
సినిమాల్లో ఎంత అందంగా చేస్తారు! పనులన్నీ చేసినా జుత్తు చదరకుండా, చీర నలగకుండా, తలనిండా పూలతో నవనవలాడుతూ...!
ఇది పనులు చేస్తుంటే చూసే వాళ్ళు పనిమనిషే అనుకుంటారు తప్పించి ఇంటి ఇల్లాలంటే నమ్ముతారా!

ఆ మోహన్‌ గాడి పెళ్ళాం ఎప్పుడు చూసినా ఇస్త్రీ చీర నలగ కుండా కనిపిస్తుంది, వాడి అదృష్టం ఏం చేస్తాం!
ఆ మధూ..! వాడి పెళ్ళామైతే నెల తిరిగేసరికల్లా పదివేలు సంపాదించి వాడి చేతిలో పోస్తుంది. ఇదో దరిద్రగొట్టుది, దీనిపై ఖర్చే గాని దమ్మిడీ రాబడి లేదు.
హు… ఇప్పుడెన్ననుకుని ఏం లాభం! ఎక్కువ చదివిన వాళ్ళు మాట వినరనే గదా, చిన్న పిల్లైతే బుద్దిగా, ఒద్దికగా కాపరం చేసుకుంటుందని వెతికి, వెతికి దీన్ని చేసుకుంది. పెళ్ళి నాటికి డెబ్బై శాతం మార్కులతో ఇంటర్ పూర్తిచేసింది, మీకు ఇష్టమైతే చదివించండీ అన్నారు, చదివిస్తే ఉద్యోగం చేసేదే! కాని తనదేమో మరీ బీకాం తర్డు క్లాసు చదువు, చూస్తూ చూస్తూ దీన్ని బియ్యెస్సీ ఎలా చదివించగలం! ఐనా పెళ్ళాం సంపాదన తినే అదృష్టం అందరికీ ఉండొద్దూ!

దీని ముక్కేంటీ ఈ పక్కనుండి చూస్తుంటే నడ్డి ముక్కులాగుంది! పెళ్ళి చూపులనాడు అంత గమనించనేలేదు!
ఆ బల్బు వెలుతుర్లో కూర్చోబెట్టి చూపించారు, పచ్చటి పసిమి చాయ లాంటి రంగు అని మోసపోయా! ఆ.. ఏం రంగులే ఇదంతా మధ్యలోనే తిండివల్ల వచ్చిన రంగే, లేకపోతే ఇద్దరు పిల్లలూ అంత నల్లగా ఎందుకు పుడతారు! నేను నలుపే ఒప్పుకుంటా, నా పిల్లలైనా తెల్లగా ఉండాలనే గా దీనిరంగుచూసి చేసుకుంది.
ఇద్దర్ని కని గేదె లా తయారైయ్యింది! నాకు బయట సవాలక్షపనులు.. బలం కోసం నేను తినడం ఎలాగూ తప్పదు, పొట్ట ఇలా పెరగాల్సిందే, ఏం చేయలేం. ఐనా మగ వాడికి పొట్ట ఉంటేనే ఇంట్లో లక్ష్మి తాండవిస్తుందంటారు. ఆడది దీనికేం రోగం! కాస్త తిండి తగ్గించి సన్నబడచ్చుగా.

ప్చ్.. మొన్నటికి మొన్న.. రమణ మామ కొడుకు పెళ్ళికి దీన్నేసుకు వెళితే ఎంత అవమానంగా అనిపించిందనీ! ఆ శేఖర్ గాడిదీ తమది ఓ రెండ్రోజుల తేడాతో ఒకేసారి కదూ పెళ్ళైంది. వాడు, వాడి పెళ్ళాం కొత్తగా పెళ్ళైన జంటలా వచ్చారు అక్కడికి. వాడి పెళ్ళాం ఆ కారులోంచి దిగడమే ఎంత స్టైల్ గా దిగిందని! జుట్టు విరబోసుకుని ఎంత అందంగా తయారై వచ్చింది!
ఇదీ ఉంది కోతిలా నా వెనుక స్కూటర్ పై కూర్చుని గాలికి చిందరవందరైన జుట్టుతో, జడేసుకుని పల్లెటూరి గబ్బిలం లాగ!
ఆ పెళ్ళి లో మెరుపు తీగల్లా తిరుగుతూవున్న వాళ్ళని చూస్తూంటే ఈ బండది ఎంత రోత గా అనిపించిందో. ఖర్మ కాలి దీన్ని చేసుకున్నా.

చూస్తుంటే ఇది రోజు రోజు కీ పొట్టిగా ఐపోతున్నట్లు నాకు డౌట్! పెళ్ళి చూపులనాడు బానే కనిపించింది ఆ హైమని చేసుకోవాల్సిందా! ప్చ్ నేనే తిప్పి తిప్పి కొడితే ఐదున్నరకి రెండంగులాలు తక్కువే ఉన్నా, హైమ నాకంటే పొడవనే కదా ఆ సంబంధం వదులుకుంది. మామయ్య కూతుర్నైనా చేసుకోసుకునుండాల్సింది. అది నల్లగా ఉందని వద్దన్నా...., మొన్నటి పెళ్ళి కి తన భర్త తో కలిసి వచ్చింది, ఎంతబావుందని!
ఐనా దీని బాబు ఇచ్చే కట్నం మామయ్య ఇస్తానన్న దానికన్నా ఓ యాభై వేలు ఎక్కువని, అనవసరంగా తొందరపడి దీన్ని చేసేసుకున్నా! ఆ డబ్బ కాస్తా చెల్లి పెళ్ళికి చేసిన బాకీలకీ, వేరే పాత అప్పులు తీర్చడానికీ అప్పుడే ఖర్చైపోయింది.

పెద్దక్క మొదట చెప్పిన సంబంధం బాగుండే, బాగా డబ్బున్న వాళ్ళు, పైగా చిన్న పిల్ల.. ! ఆ… ఏం చిన్నపిల్లలే చిన్న పిల్ల మాటలా అది మాట్లాడింది!! జుట్టంతా గీకేసిన మరిగుజ్జు గొరిల్లా లాగా ఉన్నాడు నేను చేసుకోను అంది అందరిముందూ!! తనకేం తక్కువ? కాస్త మూతి ఎత్తుగా ఉన్నందుకే గొరిల్లా లా కనిపించానా దానికి!! తననొద్దనన్నందుకు దానికి తగిన శాస్తి జరిగింది, అందరికీ ఒంకలు పెడుతూ పెళ్ళీ పెటాకులు లేక ఇంకేం చేయాలో తోచక చదివీ, చదివీ ఇప్పుడేదో ఉద్యోగం చేస్తుందట. పెద్ద హోదా అని చెప్పుకు మురుస్తున్నారు గాని అదే నన్ను చేసుకునుంటే ఇప్పటికి ఇద్దరు పిల్లల్ని కని గౌరవంగా ఇంటిపట్టున హాయిగా ఉండేది. బైటకెళ్ళి అడ్డమైన చాకిరీ చేసే బాధ తప్పేది.
ఇప్పుడు చూడు ఆ అదృష్టం దీనికి పట్టింది.

అబ్బ ఎంత పొగరు! దీనికి? గుడ్డ తెచ్చి మొహాన కొట్టి పోయింది. జలుబు చేస్తే చీమిడి రాదేమిటీ? ఏదో లేవలేక ఇక్కడే చీది పడేసా, తరువాత ఎలాగూ తుడుస్తుంది కదా అని! దీనికే ఇదొక్కతే ప్రపంచంలో పరిశుభ్ర్తత పాటించే దానిలా!
నేను పెట్టే తిండి ఎక్కువై కొవ్వెక్కింది దీనికి.
ఆడపడుచు కట్నం దగ్గర పేచీ పడి ఒదులుకున్నాడు గాని ఆ సిక్రింద్రాబాద్ వాళ్ళ అమ్మాయి ఉమ ఐతే సిటీ పిల్ల అన్నివిధాలా బాగుండేది. ఈ పల్లెటూరి ముచ్చుమొహం దానికి ఓకల్చరూ లేదు పాడు లేదు. ఏదో ఆస్థివుంది ఒక్కతే పిల్ల అని ఆశపడి ఈ శని గ్రహాన్ని తెచ్చుకున్నా. పోనీ ఏమైనా పెట్టుపోతలు పెడుతున్నారా అంటే అదీ లేదు చెప్పుకుంటే సిగ్గు చేటు. ఆ పెళ్ళి నాడు ఇచ్చిందే!
ఏదడిగినా ఆ పొలం మాతరువాత మీకే కదండీ అంటారు దొంగ పీనుగులు వీళ్ళు ఎప్పుడు చావాలీ? ఏడాది కి ముష్టి మూడు జతల బట్టలు పెట్టి ఏదో పీతాంబాలు ఇచ్చినట్టు పోజులు! మహా ఐతే సంవత్సరానికి ఓ రెండు బస్తాల బియ్యం, ఇంటికి కావలసిన సరుకులూ అవీ పంపిస్తున్నారు, దానికే తెగ నీలిగి పోతున్నారు. అసలు ముందుముందు నాకు రావల్సిన పొలం లోని పండే పంటే కదా అదంతా, నా పంట నాకు పంపటం కూడా గొప్పేనా!

ఇంకేం మిగిలింది దీనికి! పెళ్ళిచూపులకి ముందు అక్క దీన్ని చూసొచ్చి అమ్మాయిది తాచుపాము లాంటి జడరా అని తెగ చెప్పింది. ఏం తాచుపాము! ఇప్పుడది వానపామైపోయింది. తనంటే ఆఫీసుకెళతాడు, ఎండలో బైట తిరుగుతాడు కనక తనకు బట్టతలైంది. అదీగాక మగవాడికి బట్టతల సిరిని తెస్తుంది అంటారు. ఆడదాని అందం దాని జట్టులోనే కదా ఉండేది. ఆ మాత్రం మెయింటేయిన్‌ చేసి చావద్దూ వెదవ పీనుగ!
హా.. హైనా ఇప్పుడెన్ని అనుకుని ఏం లాభం! నా తలరాత ఇలా ఏడిచింది.
ఏదో నాది విశాల హృదయం కనక ఇంకా దీన్ని ఏలుకుంటున్నా! ఈ జన్మ కి దీంతో అడ్జెస్ట్ అవ్వాల్సిందే తప్పదు.



**************

నీ ఆశ నీదే

నేను రాసిన కథ , " నీ ఆశ నీదే"
ప్రాణహిత ఆగస్ట్ ఎడిషన్ లో మీ అమూల్య అభిప్రాయాలు కోరుతూ:)
http://www.pranahita.org/2008/08/ni_asha_neede/

నవ్వుతున్న ఏడుపు

ఈ రోజు కూడా లేటైయ్యింది, చిన్నూ ఏడుస్తాడేమో! ఇయర్ ఎండిగ్ మూలంగా పనెక్కువగా ఉంది. ఏదో అలసట, చిరాకు మొరాయించే మనసు, శరీరాల్ని లాక్కెడుతూ ఇంకెంత కాలమో!
“వావ్ యువార్ లుక్కింగ్ వెరీ స్మార్ట్ టుడే!” గుట్కా నములుతూ వెకిలిగా నవ్వుతున్నాడు మేనేజర్.
ఎప్పుడూ అతికించుకునే ప్లాస్టీక్ నవ్వు తో అతని వైపు చూసి బయటకి నడిచాను.

బండి కూడా నాలాగే తయారయ్యింది! బ్యాటరీ వీక్ అయినట్టుంది, సర్వీసింగ్ కి ఇవ్వటానికి టైమేది! దిగి స్టాండ్ వేసి కిక్ రాడ్ పై నా విసుగంతా కుమ్మరించేశాను. నేను మాత్రం నువ్వంటే పడతానేమిటీ? అన్నట్లు అది రివర్స్ లో కాలిని విసురుగా తాకింది, మరింత విసురుగా నా కాలు దాన్ని నెట్టింది, అబ్బా ఏదో అయ్యింది, ఒహ్ కాలి గోరు లేచి వేలాడుతూ ఎర్రగా రక్తం! బండి నన్ను చూసి నవ్వినట్టనిపించింది. రియర్ మిర్రర్ లో నా మొహం కూడా నవ్వుతున్నట్టుగానే ఉంది!
వెర్రినవ్వు అలవాటై పోయింది! నాన్న కొట్టినా, అమ్మ తిట్టినా, అన్న తన్నినా మనం ఏడిస్తే ఓదార్చే వాళ్ళుండరని అర్ధమైన పసివయసులోనే ఏడుపు ఇంకి పోయింది.
ఆడ పిల్ల కి సహనం, దయ, కరుణ తప్పించి మరొక ఎమోషన్‌ ఉండకూడదని ఇంట్లో శిక్షణ మొదలైనప్పుడే పెదాలపై వెర్రి నవ్వు అతుక్కుంది.
కష్టాలు, బాధలు, అవమానాలు అన్నింటికీ ప్రతి స్పందన ఆడదానికి నవ్వే నని మెదడు చిన్నప్పుడే నేర్చేసుకుంది.

పళ్ళు బిగపట్టి మళ్ళీ కిక్.. ఉఫ్ స్టార్ట్ అయ్యింది.

రోడ్డు పై లైట్లు వెలుగుతున్నాయి. చల్ల గాలి దయగా పలకరిస్తోంది. కాలికింద జిగటగా రక్తమేమో! హాస్పెటల్ ముందు నుండి వెళుతున్నా, వెళ్ళి గోరు తీయించి డ్రెస్సింగ్ చేయించుకుంటే..! అమ్మో ఒద్దు ఇంకా లేటౌతుంది, హాస్పిటల్ వైపు చూసాను బైట జనాలు పడిగాపులుకాస్తున్నారు. ఎలాగో ఇల్లు చేరితే మెల్లిగా గోరు పీకి పడేస్తే సరిపోతుంది, ఇక్కడ టైమ్‌ వేస్టు.
ఏడుపొస్తే ఎంత బాగుండు! ట్రాఫిక్ సిగ్నల్ ఆపక తప్పదు! పక్కనే బైకు ఆపుకుని బైటకి గట్టిగా ట్రాఫిక్ ని తిట్టుకుంటున్నాడు ఎవ రో ఒక అతను.
నాకు తెలుసు ఇప్పుడూ నా నవ్వు చెరిగి పోనిదని, హాయిగా అలా చిరాకు పడగలిగితే బాగుండు!

హమ్మ ట్రాఫిక్ వదిలారు, ఇంకొక్క సిగ్నల్ దాటేస్తే ఇంటికి చేరినట్టే! ఆడవాళ్ళకి ఇంతసేపు పనెందుకు ఉంటుంది..! మా ఆఫీసు లో నాలిగింటికే బయలుదేరుతారు అంటాడు మాటి మాటికీ ఆయన!

పక్కన ఫుట్ పాత్ పై పడి దొర్లు తున్న పిచ్చి మనిషి! ఏది సున్నితమో అక్కడికి చేరుతుందేమో ప్రతి బాధ!
గుండె పట్టేసినట్టు గా ఉంది, ఏదో తెలియని బాధ.

ఇల్లు వచ్చేసింది, ఒక స్టెజ్ పైనుండి మరొక స్టేజ్ పై నటన! జీవితమంతా ఇంతేనా!

చిన్నూ గేటు దగ్గరే వెక్కుతూ నిల్చుని ఉన్నాడు, బండి కనిపించగానే పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చేశాడు.

“అమ్మా త్వరగా వస్తానన్నవ్? మళ్ళీ లేటు గా వచ్చావ్.”

వాచ్ మెన్‌ చేతికి బండి ఇచ్చి పార్కింగ్ లో పెట్టమని సైగ చేస్తూ, “ఏవయ్యింది?” అడుగుతూ చిన్నూని దగ్గరకి తీసుకున్నాను..

"అట్లాస్ తెచ్చావా?" సందేహంగా అడిగాడు.

"అయ్యో మర్చి పోయా నాన్నా!, చీ దానికేనా ఏడుపు ఏడవకూడదు." వాడిని ఓదారుస్తూ లిఫ్ట్ వైపు నడిచాం.

“నా వైట్ షూ చిల్లు పడిపోయింది కొనుక్కోవాలి త్వరగా రమ్మని చెప్పాగా, ఈ రోజు పీఇటీ సార్ కొట్టాడు! నాన్న ని అడిగితే నాన్న కూడా కొట్టాడు.” వెక్కుతూ చెప్పుకుపోతున్నాడు.

“రేపు తప్పక కొంటాను నాన్నా నువ్వు బంగారు కొండవు కదు ఏడవకూడదు, నాన్న ని విసిగించావా?”
కందిన వాడి లేత బుగ్గల్ని కళ్ళు హృ దయానికి చేరవేసాయి, అది భోరు మంటూ ఉంది.

రక్తం తో అతుక్కు పోయి రానంటున్న చెప్పు ని బలవంతంగా లాగి పడేస్తూ ఉంటే, హాల్లో టీవీలోంచి తల ఎత్తి గుర్రు గా చూసి నా చిరునవ్వు పలకరింపు తో మళ్ళీ టీవీ లో పడిపోయింది అత్తయ్య.

రామ కోటి పేపర్లు మడతపెడుతూ, "వీడి అల్లరి ఎక్కువై పోయింది, ముఖ్యమైన వార్తలు వినకుండా ఇంట్లొ ఒకటె గొడవ ఏడుపు. మళ్ళీ పదిన్నర తరువాత గానీ చూపించరు పూర్తి వార్తలు!"
విసుగ్గా ఆరోపిస్తున్నట్లుగా గట్టిగా చెపుతూ నా వెనుక నక్కిన చిన్నూ ని ఉరిమి చూశాడు మామయ్య.

అయ్యో అలాగా అన్నట్లు హావ బావాలు చూపుతూ లోనికి నడిచాను.

"పాపం వాడికి ఒహటే తల నెప్పిట అలసిపోయి ఆఫీసు నుండి వచ్చాడు పడుకో నివ్వకుండా వీడు ఊరికే సతాయించేస్తూ ఉన్నాడు." తన కొడుకుపై జాలి పడిపోయింది అత్తయ్య.

“అయ్యో ఏరీ ! పడుకున్నారా! టీ తాగారా, డిస్ప్రిన్‌ ఉండాలి ఇంట్లో, వేసుకున్నారా?” కుశలమడుగుతూ బాత్రూం లో టాప్ కింద కాలు పెట్టి నీళ్ళు వదిలా చుర్రు మంది.

“ఆ.. టీ తాగక? నువ్వొచ్చి ఇచ్చే వరకు ఎదురుచూడాలా, ఐనా వాడికి పెళ్ళం చేతి టీ తాగేంత అదృష్టమా!” హాల్లోంచి అత్తయ్య మాటలు వింటూ గోరు లాగిపడేసి, కట్టు కట్టుకుని, ఇల్లాలి వేషం కట్టుకున్నాను.
మిరపకాయ బజ్జీలు తెచ్చుకుతిన్నట్లున్నారు, టేబుల్ పై వదిలేసిన ముక్కలకి ఎర్ర చీమలు పట్టి ఉన్నాయి. చిన్నూ అటువైపు వెళ్ళకు జాగ్రత్త నా వెంటే తిరుగుతున్న చిన్నూ ని హెచ్చరిస్తూ గబ గబా శుభ్రం చేసి వంట పనిలో పడిపోయాను.

తిన్నా తినకపోయినా రెండుపూటలా వంట చేయక తప్పదు. పెళ్ళైన నాల్గు నెలలకే, కోడలు సరిగా అన్నం పెట్టలేదనీ, పాచి కూరలూ, అన్నం తిన్నామనీ కూతురితో చెప్పుకుని బంధువుల్లో దోషి గా నిలబెట్టేసారు.
“అన్నం తినకుండా ఎలా బ్రతికున్నారు? నా పై అభాండాలు వేసి ఇక్కడ అన్నం లేకుండా ఉండడమెందుకు? అంత బాగా చూసుకునే మీ అన్నలు ఎవరో ఒకరి దగ్గరa ఉండొచ్చుగా!” అంటూ భర్తనడిగింది ఆ రోజు.

“అన్నయ్య ల్లా నేను పెళ్ళాం చాటు వాజమ్మ ని కాదు! తల్లీ తండ్రీ తరువాతే నాకెవరైనా! నేను పెళ్ళి చేసుకున్నదే వాళ్ళకోసం, వాళ్ళని చూసుకునే వాళ్ళు లేరనే నిన్ను చేసుకుంది. అత్తా, మామ లకి తిండి పెట్టడం కూడా నీకు బరువైన పనా? మీ వాళ్ళైతే ఇలాగే చేసేదానివా?”
భర్త మాటలకి సమాధానం చెప్పి ఒప్పించటం కన్నా ఓ పూట వంటే తేలికనిపించింది.

“అమ్మా ఆకలి” చిన్నూ మాటలకి ఈ లోకం లోకి వస్తూ వాడికి అన్నం కలిపి “ఇదిగో నేను కలిపింది అంతా వదిలేయ కుండా తినేయాలి వెళ్ళి హాల్లో కూర్చో.
అత్తయ్యా, మామయ్య గారు వడ్డిస్తున్నాను రండి” అందమైన చిరునవ్వు తో కూడిన నా పిలుపు అందుకొని లేచారు వాళ్ళు.

“మోకాళ్ళ నెప్పి అడుగు తీసి అడుగు వేయలేక పోతున్నా, రాధ దగ్గరున్నప్పుడు వారం, వారం డాక్టర్ దగ్గరికి తీసుకెళ్ళేది! అది మాత్రం ఉద్యోగం చేయడం లేదా ఏమిటి? నీలా రాత్రుల దాకా బయట తిరుగుళ్ళు దానికి లేవు ఇంటిని చక్కదిద్దుకునే సంసార లక్షణాలు గలది!”
తమని తరిమేసిన పెద్ద కోడలి గొప్పలు అత్తగారి నోటంబడి వినటం అలవాటై పోయింది.

“అయ్యో నెప్పి ఎక్కువగా ఉందాండీ! రేపు తప్పకుండా హాస్పెటల్ కి వెళదాం! మందులు ఉన్నాయిగా, రోజు వాడుతున్నారా?”

“ఆ ఉన్నాయిలే! పాడు మందులు పనిచేస్తాయా పాడా! ఇదేంటే.. వంకాయ వేయించావు? మేం భూమ్మీద ఇంకో నాల్గు రోజులు ఉండాలా వద్దా!” పళ్ళెం లో మరి కాస్త వంకాయ వేసుకుని తింటూ ధీర్ఘాలు తీస్తోంది.

“ఏంటీ సాంబారు చల్లగా ఉంది?” మామయ్య మాటలకి నా మతి మరపు ని తిట్టుకుంటూ సాంబారు గిన్నె తీసుకుని స్టౌ వైపు నడిచాను, వెనక వాళ్ళ మటలు వినిపిస్తూనే ఉన్నయి.

“సంధ్య పోన్‌ చేసిందని చెప్పావా?”

“ఏదీ మహారాణీ గారు ఇప్పుడేగా ఇంటికి చేరింది.”

వాళ్ళ ఒక్కగానొక్క కూతురు సంధ్య ఫోన్‌ చేసిందంటే ఏదో పెద్ద ఖర్చు మీదపడపోతుందన్నమాటే!

చిన్నూ పిలుస్తూన్నాడు “అమ్మా తినేసా.”

“గుడ్ వెళ్ళి పడుకో నాన్నా.” నా మాటలకి బుద్దిగా బెడ్ రూం కేసి వెళుతున్న చిన్నూ తో పాటు పరుగు పెడుతున్న మనసునీ, శరీరాన్నీ బలవంతంగా ఆపి పనిలో మునిగి పోయాను.

“సాంబారు వేసుకోండి, జాగ్రత్త వేడిగా ఉంది.”

“కొద్దిగా చాల్లే ఏదీ ఎక్కువ తినలేక పోతున్నా! ఉదయం సంధ్య ఫోన్‌ చేసింది వచ్చే వారం లీవు తీసుకో మళ్ళీ దొరకలేదంటావు” చెపుతూ తన భార్య వైపు చూసాడు మామయ్య మిగతాది నువ్వు చెప్పు అన్నట్టుగా.

“సంధ్య ఫోన్‌ చేసింది, నీకూ చేస్తే ఎంగేజ్ వచ్చిందట. వచ్చే శుక్రవారం అపార్టుమెంటు గృహప్రవేశం పెట్టుకున్నారట. ఇల్లు కొన్నుక్కుని రెండేళ్ళైనా కాలేదు మళ్ళీ అపార్టు మెంటు కొన్నుక్కున్నారని అందరూ తెగ ఏడ్చి పోతున్నారు అందుకే సింపుల్ గా చేస్తున్నాం అని చెప్పింది. అన్నా తమ్ముళ్ళు అంటూ ముగ్గురున్నారు ఏం లాభం? ఏదన్నా ఘనం గా చదివించాలి ఈ సారి!
నీకు మీ అన్నయ్య ఇచ్చాడు చూడు అలాంటి వెండి అష్టలక్ష్మీ బిందే, నిలువెత్తు దీపపు సెమ్మెలూ తీసుకు రమ్మని చెప్పింది. పాడు ఉద్యోగం వల్ల తీరికే దొరకదు వచ్చి పిలవలేక పోతునాను అని ఒకటే బాధ పడిందనుకో. పాపం అన్నీ అదే చూసుకుంటుంది ఒంటరి కాపురం !”
ఎప్పటిలాగే కూతురి ఎంత కష్టపడి పోతొందో వివరించడం మొదలెట్టింది అత్తయ్య

నాకు అన్నయ్య ఇచ్చాడా? పెళ్ళి లో పీడించి నాన్న దగ్గర వసులు చేసింది వీళ్ళేగా! ఎంత లోగా అందంగా ఎలా మార్చేశారు విషయాన్ని! ఆమె ఒక ఇల్లు కట్టి సంవత్సరమైనా కాలేదు అప్పటి గృహ ప్రవేశానికి వెండి డైనింగ్ సెట్టు కావాలి అంటూ దాదాపు వెండి వంటపాత్రలు అన్నీ కొనిపించుకు వెళ్ళింది! మళ్ళీ ఇప్పుడు...!

“వింటున్నావా? అన్నా తమ్ముళ్ళు బాగా సంపాదిస్తూ ఉన్నారు, ఏం లాభం? ఒక్కగానొక్క ఆడపిల్ల ప్రతి దానికీ దేవిరించుకొని అడుక్కోవలసిందే! నువ్వో రోజు లీవు పెడితే వెళ్ళి కొనుక్కు రావచ్చు అలాగే దానికీ, అల్లుడుకీ, పిల్లలకీ బట్టలు కూడా తీయాలి.”
నా తల గంగిరెద్దు లా ఆడుతోంది, పెదాలపై చిరునవ్వు తాండవిస్తోంది. నా మొహం లోకి పరీక్ష గా చూస్తూ చెప్పుకు పోతోంది అత్తయ్య. తను ఆశించిన చిరునవ్వు నామొహం లో చూసిందేమో ఎక్కువ రాద్దాంతం లేకుండా భోజనాలు ముగించి టీవీ ముందు సెటిల్ ఐపోయారు ఇద్దరూ.

“ఏవండీ! మీరూ రండి.. భోంచేద్దురు గానీ,”

“అమ్మా, నాన్నా సరిగా భోంచేసారా? ఎందుకింత లేటు చేస్తునావు? ఇలాగైతే వాళ్ళ ఆరోగ్యం ఏమౌతుంది? నీకస్సలు శ్రద్ద లేకుండా పోతోంది!” భోజనానికి కూర్చుని తల్లీ తండ్రీ వినేట్టు క్లాసు పీకడం మొదలెట్టాడు.

హు.. చిన్నవాడు ఆరోగ్యంగా పెరగాల్సిన వాడు తిన్నాడో లేదో పట్టదు వీళ్ళకి! ఇంత మందిలో వాడు ఒంటరిగా బిక్కు బిక్కు మంటూ పెరుగుతున్నాడు! సొంత గా పెట్టుకు తినగలిగే వాళ్ళకి మాత్రం ఒకరు దగ్గరుండి చూసుకోవాలిట!

“ఏంటీ మొహం అదోలా పెట్టావ్?” అడుగుతున్న ఆయన్ని నమ్మలేనట్టు చూసాను.
ఓహో నా మొహం అదోలా కూడా మారుతుందా! వాష్ బేసిన్‌ దగ్గరున్న అద్దం లోని నా మొహం లోని చిరునవ్వు నన్ను నిరాశ పరిచింది.

“సాంబారు చల్లారి పోయింది.”

“మళ్ళీ వేడి చేసి తీసుకొస్తా.”

“ఇల్లంతా చెత్త కుప్ప లా తయారైయ్యింది! ఓ రోజు లీవ్ పెట్టి సర్దేయకూడదూ?”

“ఈ సండే ఓ రెండు గంటలు ముందుగానే లేచి సర్దేస్తా.” ఇంటి అందమే కదా, ఇల్లాలికి ముఖ్యమైనది.

వెండి బింది, సెమ్మెలు పుణ్యమాని వ్యంగపు బాణాలు లేకుండా ఈ రోజు భోజనాల కార్యక్రమం ముగిసింది. ఒంటరిగా ఎంత సేపైనా పనిచేసుకోగలను గానీ ఈ గంట భోజనాల తంతు ముగిసేసరికి నీరసం ముంచుకొచ్చేస్తుంది!
ఈ నా ఇంటిలో ఎక్కువ సేపు నేను గడిపే స్థలం ఈ ఎనిమిదడుగుల వంటగదే!
ఎంతసేపు, ఓ ఐదు గంటలు అలా పడుకుని ఇలా లేచి వచ్చేయనూ.. వంటగదితో వీడ్కోలు పలికి నడిచాను మరో స్టేజ్ పైకి మరో పాత్ర లోకి.
“చీ అలసిపోయినట్టు ఉంటావు ఉత్సాహంగా ఉండొచ్చుగా! పెద్ద ఉద్యోగం నువ్వొక్క దానివే చేస్తున్నావా! మా ఆఫీసుకొచ్చి చూడు ఆడవాళ్ళు ఎలా ఉంటారో పిట పిటలాడుతూ.”

పిడికెడంత హృదయం నెప్పి తట్టుకోలేక మూలుగుతోంది. పెదాలపై వెర్రి నవ్వు ఉండే ఉంటుంది!
జీవితం లో తీరని కోరిక మళ్ళీ మనసులో పురి విప్పుకుంటుంది, దిక్కులు పిక్కటిల్లేలా ఏడవాలని..
అమ్మో ఇప్పుడు ఏడవడానికి టైమ్‌ ఏదీ! పొద్దున్నేలేవాలి, స్టేజ్ పై నవ్వులు పూయించడానికి.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~

షేర్ ఆటో కథ

కొత్తపాళీ గారు "కథ రాయండి" అంటూ ఇచ్చిన ఇతివృత్తానికి పోటీ లో బహుమతి గెలుచుకున్నా నా మరో కథ
ఈ మాట వెబ్ పత్రికలో

తెల్ల కాగితం

వీధి గుమ్మంలో నించుని వీధి లోకి చూస్తూన్నాను. పక్కింటి గుమ్మం లోంచి లోపలికి తొంగి చూసాను. రమణ పని నుండి ఇంకా రాలేదు. దూరంగా కృష్ణా గాడి గొర్రెలు, వాటి వెనకే కృష్ణ కనిపించారు. వీడి గొర్రెలు వచ్చే టైం అయ్యిందంటే ఈ సరికే రమణ వచ్చుండాలి, ఇంకా రాలేదంటే పొరుగూరి పనికి వెళ్ళుంటాడు ఇక రాడు.
శీను గాడి కొత్త నోటు పుస్తకం గురించి రమణ తో చెప్పాలని ఆత్రంగా ఉంది.
ఇంటి ముందు నుండి కృష్ణ గాడు వెళుతున్నాడు పోని వీడికి చెప్పనా! వీడికేమీ తెలియదు, చెప్పినా పట్టించుకోడు!
వాడు గొర్రెల తో బాటు మాఇంటిని దాటి వెళ్ళి పోయాడు.

ఉదయం బడి లో చూసిన శీను గాడి నోటు పుస్తకమే పదే పదే గుర్తొస్తూ ఉంది. ఎంత బావుందో అందమైన అట్ట ఒక్క సారి చూపించి దాచుకున్నాడు. సిటీ నుండి మా బాబాయ్ నాకోసం తెచ్చాడు కొత్త పేజీలు ఎంత మంచి వాసనో అంటూ ఊరించి చెప్పి, నాకూ ఇవ్వరా నేనూ చూస్తానని ఎంత అడిగినా ఇవ్వనేలేదు.

"శివా రారా" ఇంట్లోంచి అమ్మ గొంతు. గంజి తాగ టానికి పిలుస్తుంది. మళ్ళీ ఒక సారి వీధి చివరిదాకా చూసాను. సాయంత్రం వేళ దాటి మెల్లిగా చీకటి కమ్ముతూఉంది.
లోపలికి వెళ్ళాను. కూలిపోవటానికి సిద్దంగా ఉన్న వసారా బయట పొయ్యి ముందు ఉన్న అమ్మ ప్రక్కనెళ్ళి కూర్చున్నా
కమ్మటి గంజి వాసనకి పొట్టలో ఆకలి మొదలైంది, గబ గబా గంజి తాగేసి నాన్న కోసం గుమ్మం దగ్గరెళ్ళి నిలుచున్నా. దూరంగా వీధి మొదట్లో నాన్న కనిపించగానే పరిగెత్తుకుంటూ ఎదురెళ్ళి కబుర్లు మొదలెట్టాను.

నాన్నా మా తరగతి లో ఈసారీ కూడా పరిక్ష లో నేనే ఫస్ట్ వచ్చా, ఈ రోజు నేను వేసిన బొమ్మ చూసి మాస్టారు నన్ను వెరీ గుడ్ అన్నాడు." చెపుతూ నాన్న తో కలిసి ఇంట్లో కి వచ్చాను.

నాన్న అమ్మ ఇచ్చిన నీళ్ళు తాగుతూ వసారా లో గోడ కి ఒరిగి కూర్చున్నాడు.

"నాన్నా శీను గాడు ఈ రోజు కొత్త నోటు పుస్తకం తెచ్చు కున్నాడు నాకు కొంటానని ఎప్పుడూ చెపుతావు ఇప్పటి దాకా కొననే లేదు."
"వరస గా కరువే కదరా! ఒక్కో సారి ఒక్కో కారణం తో పంటలే లేవు, ఈసారి పరవా లేదు. పంట డబ్బు రాగానే కొంటాలేరా. రైతు నై ఉండీ పంటలు లేక కూలికెళదామన్నా కూలి కూడా దొరకని రోజులొచ్చాయి! ఈ చిన్న రైతు బతుకు నీకు మాత్రం ఒద్దురా, నువ్వు బాగా చదివి ఉద్యోగం చేయాలి." అన్నాడు నాన్న.

"ఓ అలాగే నాన్నా నేను బాగా చదువుతాగా, మా లెక్కల మాస్టారు రోజూ అంటాడు నేను గొప్పవాన్నౌతానంట."
తరువాత చాలా సేపు అమ్మ తో ఈ సారి పంట గురించి, ధరలు, వ్యవసాయం గురించి మాట్లాడు తూనే ఉన్నాడు నేను చిన్నప్పటి నుండీ వింటున్నవే! వారి మాటలు వింటుంటే ఎప్పుడో నిద్ర పట్టేసింది.

తెల్ల వారి లేచి చూస్తే నాన్న లేడు చీకటి తోనే పొలాని కెళ్ళాడు. ఈసారి వాతావరణం బాగుంది, పంట బాగానే వచ్చేటట్టుంది, దీంతో పాత అప్పులన్నీ తీరితే చాలు అంటూ అస్తమానం పొలం దగ్గరే గడుపుతున్నాడు.
బడి కెళ్ళ డానికి తయారై పోయి "అమ్మా బడి కెళుతున్నా" అమ్మ వైపు చూస్తూ చెప్పా తలూపింది. అంటే ఇంక తినటానికేమీ లేనట్టే! పుస్తకాలు తీసుకుని బయటకొచ్చి రమణ వచ్చాడేమో నని ఓ సారి వాళ్ళింట్లోకి తొంగి చూసా వాడు లేడు.
బడి కేసి నడవ సాగాను శీను గాడి కొత్త నోటు పుస్తకం గుర్తొచ్చింది అలాంటి తెల్లటి కాగితాల పై రాసుకోవాలని నా కెప్ప టి నుండో ఆశ. ఇప్పటి దాకా కొత్త తెల్లకాగితం పై ఎప్పుడూ రాయలేదు. అక్కడా ఇక్కడ అడిగి తెచ్చిన పాత కాగితాలు, పోస్టర్ లు, ఓ వైపు ఖాళీ గా ఉన్న కరపత్రాలు, లాంటి వాటినన్నింటినీ పుస్తకం లా కుట్టి ఇస్తాడు నాన్న.
అసలు మా బడిలో చాలా మందికీ ఇంతే కొత్త పుస్తకాలు ఉండవు ఎక్కువ మంది మధ్యాహ్నం బడి లో పెట్టే అన్నం కొరకే బడి కి వచ్చేది. ఐదో తరగతి వరకూ వస్తారు, ఆతరువాత ఎవరూ చదవరు. ఆ తరువాత బడి లో అన్నం పెట్టరు గా అందువల్ల! ఐదు తరువాత పెద్ద బడి కెళ్ళ కుండా ఏదో ఓ పనికి వెళతారు.
రమణ పోయినేడాది వరకు తనతో బడి కి వచ్చేవాడు ఈ సంవత్సరం వాడు ఆరో తరగతి లోకి వెళ్ళాలి కాని చదువు మానిపించి వాళ్ల బావ దగ్గరికి కొయ్య పని లోకి పంపించాడు వాడి నాన్న. వచ్చే సంవత్సరం నేను ఆరు లోకి వెళతాను నాన్నైతే తనని మానిపించనని చదివిస్తాననే అంటున్నాడు.
ఆలోచించుకుంటూ బడి కి వచ్చేసా. సీను గాడి కోసం చూసాను వాడు కనిపించ లేదు. గది లో వెళ్లి కూర్చున్నా.
ప్రక్కన రాజు గాడు వాడి దగ్గరున్న నిన్న మాష్టారు వదిలేసి పోయిన చాక్ పీస్ ముక్కలు అందరితో ఎలా పోట్లాడి గెలుచుకున్నాడో చెపుతూ చూపిస్తున్నాడు.

"సరేలేరా " అని శీను రాలేదేమా నని చూస్తున్నా.
మొదటి పిరియడ్ మొదలైయ్యాక వాడు వచ్చాడు. మాష్టారు పాఠం చెప్పేసి "నేను చెప్పిందంతా చదవండి రా." అని తనతో తెచ్చిన పేపర్ చదుకుంటున్నారు.

తరగతి అంతా గోల గా ఉంది అందరూ ఇప్పటి నుండే అన్నం బెల్లు కొరకు ఎదురుచూస్తున్నారు.

"అరేయ్ మీరంతా అన్నం బెల్లు కి ముందు ఆకలికి, తరువాత నిద్ర కి జోగుతార్రా!" అని రోజూ అన్నట్లే అని తెలుగు మాష్టారు వెళ్లి పోయారు.

మెల్లి గా మరో రెండు పిరియడ్ లు గడచాయి.
అన్నం బెల్లు కాగానే అందరం వరస గా వెళ్ళి అన్నం తెచ్చుకుని మాట్లాడు కుంటూ తినసాగేం. ఈ సారి నాకు తప్పక కొత్త నోటు పుస్తకం కొంటానన్నాడు రా మానాన్న! అందరి తో చెప్పాను.

"అట్ట మాత్రం చాలా అందంగా ఉండాలని చెప్పరా." చెప్పాడు శీను.

"వీడిలా గీతల కాయితాలు ఉండొద్దు రా పూర్తి గా తెల్లది కొనుక్కో ."అన్నాడు రాజు గాడు.
తరువాత అందరం తరగతి గది లోకి వెళ్ళాం. ఇప్పుడు సుబ్బారావ్ మాష్టారు రావాలి కాని ఆ మాష్టారు ఎప్పుడూ సెలవు లోనే ఉంటుంటాడు కాబట్టి ఇది మాకు ఆట ల పిరియడ్ లాంటిది.
గదంతా గోల గోల గా ఉంది,అందరం శీను గాడి చుట్టూ చేరి వాడి నోటు పుస్తకం గురించి వాడు చెప్పేవన్నీ విన్నాం. ఈ పిరియడ్ చాలా తొందరగా అయినట్టు అనిపిస్తుంది రోజూ.

తరువాత గణితం మాష్టారు వచ్చారు.

శివా నిన్న నేను చెప్పింది బోర్డు పైని రాయరా." అని నాకు చాక్ పీస్ ఇచ్చారు. నేను రాసిన లెక్క చూసి "అరేయ్ నువ్వు మాత్రం చదువు మానేయకురా నీకు మంచి భవిష్యత్తుంది." అన్నారు ఎప్పటి లాగే.

చివరి పిరియడ్ సాంఘీక శాస్త్రం మాష్టారు పటాలు తెచ్చి భారతదేశ పటం పాఠం చెపుతున్నారు. అందరి చూపూ గుమ్మం వేపే ఉంది. వరండాలో మా తరగతిగది చివరగా ఉంటుంది. దీన్ని దాటి వరండా చివర కెళితే అక్కడ బెల్లు ఉంటుంది.
ఈ చివరి పిరియడ్ లో రహీం మాతరగతి ముందు నుండి వెళ్ళాడంటే బెల్లు అయినట్టే. రహీం నిచూడగానే అరచుకుంటూ బయటకి పరుగు పెట్టేస్తారు అంతా.

రహీం ని చూడ గానే మాష్టారు పాఠం చెప్పడం ఆపేసారు. అంతా తోసుకుంటూ వెళుతున్నారు.

"శివా నువ్వుండరా, ఈ మ్యాపులు తీసుకుని నాతో రా." అన్నారు మాష్టారు. ఆ పటాలు పట్టుకుని మాష్టారుతో ఆఫీసు గది కి వెళ్ళి టేబుల్ పై పెట్టి బయటకి వస్తుంటే గుమ్మం పక్కన తెల్లటి మబ్బుముక్కలా పడుంది ఓ తెల్ల కాగితం. అన్నం బెల్లప్పుడు వచ్చిన ఆ గవర్నమెంట్ సార్లు పడేసుకున్నారేమో పాపం!

వంగి దాన్ని చేతిలోకి తీసుకున్నా. అబ్బా ఎంత బావుందో పూర్తిగా తెల్లది, కొత్త కాగితం! వెనిక్కి తిరిగి చూసా మాష్టారు పటాలు సర్దుకుంటుంన్నారు.

"ఇది ఇక్కడ పడుంది నేను తీసుకోనా మాష్టారు.. " అడిగా. నావైపు తిరిగి చూసి "ఊ తీసుకో" అన్నారు.

దాన్ని భద్రంగా పట్టు కుని ఇంటికి బయల్దేరాను. స్కూల్ ఓ పక్కన పడి పోయిందని ఇంకో మంచి గదులు కట్టించ మని పెద్ద మాష్టారు గవర్నమెంట్ కి రాసారంట ఈ రోజు వాళ్ళొచ్చి చూసెళ్ళారు.
రాజు గాడి ఇంటి దగ్గర కొచ్చాను వాడు బైటే నిలుచుని ఉన్నాడు,

"ఆటకి రావారా." నన్ను చూసి అరచాడు. ఉహూ రాను చెప్పి మా వీధి మలుపు తిరిగాను. మన కేమైనా సమస్య వస్తే గవర్న మెంట్ కి రాస్తే వారొచ్చి తీరుస్తారట! గవర్న మెంట్ గురించి మాష్టారు చెప్పే వన్నీ గుర్తు తెచ్చు కుంటూ ఇంటికొచ్చాను.

పూర్తి తెల్ల కాగితం, కొత్త ది నాదే అనుకుంటే సంతోషతో ఉప్పొంగి పోతున్నా.., శీను గాడి నోటు పుస్తకం సంగతి పూర్తి గా మర్చి పోయాను.
వీధి లోకి వచ్చి ఎవరైనా కనిపిస్తారేమోనని చూస్తున్నా, రమణ వస్తున్నాడు. వాడికీ ఎంతో ఇష్టం చదుకోవటం. పనికి వెళితే వాడికి డబ్బులేమీ ఇవ్వరంట వాడి బావ దగ్గర నలుగురు పనివాళ్లున్నారు వారిదగ్గర చిన్న చిన్న పనులు వీడు చేయాలట. ఆ కొయ్య పని నేర్చుకుని పెద్దయ్యాక బాగా చేస్తే అప్పుడు డబ్బు లిస్తారంట. అప్పుడు ఒకే సారి అన్ని పుస్త కాలూ కొనుక్కుంటారా అంటాడు వాడు.

అమ్మంటుంది మన పరిస్తితులకి రోజూ అన్నం పెట్టి, సంవత్సరానికి ఓ లాగూ, చొక్కా ఇచ్చి పని నేర్పుతున్నారంటే అది వాడి అదృష్టమేనంట.
"నిన్నంతా రాలేదారా?" వాడు దగ్గరికి రాగానే అడిగాను.

"లేదురా. రేపటి నుండీ ఇక్కడుండను, సిటీ లో బావ కి పెద్ద పని కుదిరింది. రెండు నెలలు అక్కడే ఉండి పని పూర్తి చేయాలి. బావ దగ్గర పనిచేసే వాళ్ళ అక్కడే ఉన్నారు బావ వాళ్ళ ఇంటికొస్తూ నన్నూ తీసుకొచ్చాడు ఇప్పుడే వస్తున్నా మళ్ళీ రేపెళ్ళిపోవాలి."
వాడికి నా తెల్లకాగితం గురించి చెబుతూ ఇంట్లోకి తీసుకొచ్చి చూపించాను.

"బావుంది. ఏమ్రాస్తావు రా దీనిపైని ? బొమ్మ వెయ్యిరా నువ్వు బొమ్మలు బాగా వేస్తావు" అన్నాడు.

వాడెళ్ళాక ఆలోచించడం మొదలెట్టా ఏం రాయను దీని పైనని. తెల్ల గా ఉన్న దాన్ని చూస్తే ఎంతో ఆనందంగా గొప్పగా ఉంది. ఏదైనా రాయడం నచ్చలేదు. నాజీవితం లో మెదటి సారి నా సొంత తెల్ల కాగితం ఇది. దాన్ని భద్రంగా పుస్తకాల మధ్య దాచాను. ఇక అప్పటి నుండీ అది నాప్రాణమై పోయింది. అదే నా పెన్నిధి.
బడిలో బైటా అందరికీ చూపించి దాచుకున్నా. నాన్న కొత్త నోటు పుస్తకం కొనిచ్చాక దీనిపై ఏదైనా రాసుకోవాలి అనుకున్నా, కాని ఒద్దనిపించింది. దీన్నిలాగే దాచుకుని ఆ పుస్తకం లో రాసుకుంటా అనుకుని దాని కోసం ఎదురు చూడ సాగాను.

****

సిటీ నుండి రమణ ఇంకా రాలేదు. నేను ఎప్ప టి లాగే బడి కెళుతూనేఉన్నా.
గవర్నమెంట్ వాళ్ళు ఒప్పుకున్నారట ఓ కాంట్రాక్టర్ వచ్చాడు బడి లో రెండు కొత్త గదులు కడుతున్నారు.
నాన్న చాలా సంతోషంగా ఉన్నాడు. ఈ సారి అన్నీ కలిసొచ్చాయి వాతావరణం బాగుంది, ఈపంట చూస్తుంటే పాత అప్పులన్నీ తీరిపోయి కొంత డబ్బు మిగులుతుంది అని రోజు కొక్క సారైనా అంటున్నాడు.
నా తెల్ల కాగితం నాప్రాణ మై పోయింది రోజూ లేవ గానే తిరిగి పడుకునే ముందు దాన్ని చూసుకోవాల్సిందే.

"నాన్నా కాగితం చెట్టు నుండే వస్తుందని మాష్టారు చెప్పారు మన పొలం లో ఆ చెట్లేసి మనం బోల్డు కాగితం తయారు చేసుకుందామా."

"అవి తయారవ డానికి మిషిన్లు కావాలి కదరా. చెట్లని మనం పెంచి అమ్మినా కాగితాలని కొట్టు కెళ్ళి డబ్బు లిచ్చి కొనుక్కోవాలి. సూరి మామ పత్తి పండించినా బట్ట లు కొనుక్కోవల్సిందే కదా అలాగన్న మాట." చెప్పాడు నాన్న.

సూరి మామ పత్తి వేసినా వాళ్ళు పాత బట్టలే వేసుకుంటారు. పత్తి నుండే బట్ట లొస్తాయని మాష్టారు చెప్పి నప్పుడు , నాకైతే చాలా పత్తి పంటేసి చాలా చాలా గుడ్డ తయారు చేస్తే అందరూ చిరుగుల్లేని కొత్త బట్టలు వేసుకోవచ్చు కదా! అని పిస్తుంది. కాని అందరూ ఈ సారి ఎక్కువ పండిచేసారు కాబట్టే పంట ధర చాలా తక్కువ పలికింది అన్నాడు మామ. అలాగైతే మరి కొట్టు లో బట్టలు కూడా తక్కు వధర ఉండాలి గా! నాకు అస్సలు అర్ధం కాలేదు.

****

ఈ రోజు నాన్న పంట అమ్మి డబ్బు తేవడానికి టౌన్‌ మార్కెట్ కెళ్ళాడు.
బడి నుండి వచ్చి నాన్న కోసం ఎదురుచూస్తూ ఉన్నా. చీకటి పడి పోయింది. పక్కింటి మామ వస్తున్నాడు మా ఇంటి దగ్గరికి రాగానే ఆగి మీనాన్న రాత్రికి రానని చెప్పాడు రా, పంట ధర పలక లేదు రేపటి దాకా చూసి రేపొస్తానని చెప్పమన్నాడు. మీ అమ్మకి చెప్పు అంటూ వాళ్ళింట్లోకి వెళ్ళాడు.
ఇంట్లో కి వచ్చి అమ్మ తో చెప్పి నాన్న తెచ్చే వాటి గురించి ఆలోచిస్తూ నిద్ర పోయాను.

తెల్ల వారి బడి కెళ్ళినా నా మనసంతా ఇంటి మీదే ఉంది నాన్న వచ్చాడేమో కొత్త నోటు పుస్తకంతెచ్చే ఉంటాడు అనుకుంటూ వున్నా.
బడి నుండి వచ్చే సరికి ఇంకా నాన్న రాలేదు అమ్మ ఏడుస్తూ కనిపించింది. పక్కింటి అత్త కూడా కళ్ళు తుడుచుకుంటూ అమ్మ పక్కనే కూచునుంది.

మన పంట ని కొనే వాళ్ళు మరీ అన్యాయ మైన ధర చెబుతున్నారంట, ఇంకా ఏవేవో మాట్లాడు కుంటుంన్నారు. అక్కడే కూచుని వాళ్ళ మాటలు వింటూ అనుకున్నా.. కొట్టు లో మనమేమయినా కొనుక్కుంటే ధర కొట్టు వాడే చెబుతాడు కదా! మరి మనంపంట అమ్మేటప్పుడు కొనే వాడు ధర చెప్పడ మేంటో నాకు అస్సలు అర్ధంకాలేదు. అమ్మ ని అడుగు దామను కున్నా అమ్మ ఏడుస్తుందికదా ఒద్దులే నాన్నవచ్చాక ఈ విషయంఅడగాలి. నాన్న నేనేమడిగినా చెపుతాడు అవి నాకు కొన్ని అర్ధమవక పోయినా నాన్న చెపుతుంటే అలాగే వినాలనిపిస్తుంది.
చీకటి పడ్డాక నాన్నొచ్చాడు. అమ్మా నాన్నా చాలా సేపు మాట్లాడు కున్నారు. నాన్న కూడా ఏడ్చాడు. నాకు భయమేసి నిద్రపోయాను.

పొద్దున్నే లేచేసరికి నా పక్కనే కూచును కనిపించాడు నాన్న. నిన్న జరిగింది గుర్తొచ్చింది,

"ఎందుకు నాన్నా మన పంట వాళ్ళు అన్యాయపు రేటు కి కొన్నారు?"
"మన అవస రాన్ని కనిపెట్టి వాడు ధర కడు తున్నాడు" చెప్పాడు నాన్న.
"మరి కొట్టు లో మనంకొంటే కొట్టు వాళ్ళే ధర చెపుతారుగా!"
"అక్కడా మన అవసరాన్ని కనిపెట్టి వాడే ధర చెబుతాడు. సంవత్సర మంతా కష్ట పడి చేసిన పనికి రూపాయి పెట్టిన చోట అర్ధరూపాయి కూడా రాలేదు. వచ్చిన ఆడబ్బు కూలీలకి ఇవ్వటానికే సరి పోతుంది. అప్పు పెరుగుతూనే ఉంది. ఒకో సంవత్సరం ఒకో కారణంగా పంట దెబ్బ తింటుంది. మంచి పంట వచ్చినప్పుడు ఇలాగుంది." అన్నాడు.

"మరెలా నాన్నా అలాగైతే?"

"గవర్న మెంటు సరైన ధర ఇచ్చి మన పంట కొంటే అప్పులు తీరి మళ్ళీ పంటేయ టానికి బ్రతికుంటాం. ఇలాగే ఐతే ఈ వ్యవసాయంకన్నా ఏసిటీకో పోయి ఏ కూలి పనో చేసుకుంటే కనీసం ఆకూలి డబ్బైనా దక్కుతుంది. ఇక్కడ మన పొలం లో మనంచేసే కూలీ కీ విలువ లేదు.." అంటూ ఇంకా చాలా చెప్పాడు.

గవర్నమెంటు మన పంట కొంటే అసలింకా సమస్యే లేదని నాకు అర్ధమైంది. మరింకేం గవర్నమెంట్ కొనచ్చుగా!
పెద్ద మాష్టారు గారు రాయగానే వచ్చి బడి లో గదులు కడుతున్నారు గా గవర్నమెంటు వాళ్ళు!

అనుకుంటూ రోజు లాగే పాత పుస్త కాలలో దాచుకున్న నా తెల్ల కాగితాన్ని చూసుకుంటుంటే నేనేం చేయాలో తెలిసింది.

పెన్‌సిల్ ముక్క తీసుకుని దాని పై రాయ సాగాను
'గవర్నమెంట్ గారు మాఊళ్ళో రైతు లు పండించే పంటని మీరువచ్చి న్యాయ మైన ధర కి కొనాలి మాకు ఆడబ్బులు ఉంటేనే మీరు కట్టించే బడి గదుల్లో చదువుకోగలం లేకపోతే అందరూ సిటీ వెళ్ళి పోతామని,' ఇంకా నాన్న చెప్పిన విషయాలూ, నాకు తోచినవి అన్నీ రాసేసాను.
దాన్ని తీసుకెళ్ళి నాన్నా ఇదిగో దీన్ని గవర్న మెంటు కి పంపించు. ఇక ముందంతా వాళ్ళే వచ్చి మనంచెప్పిన ధరకే పంట కొంటారు. గవర్న మెంటు చాలా మంచిది నాన్నా మాపెద్ద మాష్టారు రాయగానే వచ్చి బడి గదులు కట్టేస్తున్నారు.

నాన్న నా వైపు ఓసారి చూసి ఏదో అనబోయి, సరే అలాగేరా అని దాన్ని తీసుకున్నాడు.
***
(కొత్తపాళీ గారి కథ రాయండి శీర్షిక కోసం (ఇతివృత్తం తెల్ల కాగితం) నేను రాసిన కథ ఇది)